FENICIË EN DE DERDE WEG

Ps.25:09-  
(...) en Hij leert ootmoedigen zijn weg.

Ps.25:12-  
(...) Hij onderwijst hem aangaande de weg die hij moet kiezen.

1Pt.02:25-
Want gij waart dwalende als schapen, maar thans hebt gij u bekeerd tot de herder en hoeder van uw zielen.

03. Dwalen en zwerven

Contact met de God van Israël kwam tot stand, wanneer de pelgrim de Derde Weg of Middenweg had bereikt. Maar dit doel werd natuurlijk niet van de ene op de andere dag gerealiseerd, want er ging een lange periode van dwaling aan vooraf.

Ri.02:17-  
(...) zij haastten zich om af te wijken van de weg die hun vaderen bewandeld hadden door te luisteren naar de geboden des HEREN; zij handelden niet naar behoren.

Js.03:12-        
(...) Mijn volk, uw leiders zijn verleiders en zij maken de weg die u tot pad moest zijn, tot een doolweg.

Ps.95:10-        
(...) Ik zeide: Het is een volk, dwalende van hart, en zij kennen mijn wegen niet.

Men dwaalde af door naar links of rechts uit te wijken, waardoor de Rechte Weg werd gemist.
Doordat de mens hoe dan ook zijn levensweg - die vaak een lijdensweg is - bewandelt, en er gebeurt wat er gebeurt, wordt de reiziger vanzelf naar de Rechte Weg geleid. Alle zijwegen zijn in feite bedoeld als leerschool en onderdeel van dé Ene Weg. Daarom is dwaling tot op zekere hoogte een normaal, natuurlijk verschijnsel, want alle zijwegen leiden uiteindelijk weer naar die Ene Weg. Hetzij in het huidige leven, hetzij in een volgend leven. Zie hiervoor de publicatie over karma en reïncarnatie.

Js.47:15-        
Dat hebt ge nu aan hen om wie gij u hebt afgetobd, met wie gij van jongs af handel hebt gedreven; ieder van hen dwaalt zijn eigen kant uit, zonder dat iemand u redt.

Woorden als ronddolen, afdwalen, afdwaling en dwaalleer betekenen zonder uitzondering: van de juiste weg raken.
De Fenicische handel, op zich de pijler van de maatschappij, werd niet zelden in de Bijbel verwerkt tot negatieve symboliek. Bij Js.47:15 zien we handelsreizigers naar de periferie reizen en zich verwijderen van het centrum. En dat kon naar oost, west, zuid of noord.

Jb.12:24-        
Hij beneemt de hoofden van het volk des lands verstand, en doet hen ronddwalen in ongebaande
wildernis. Zij tasten rond in lichtloze duisternis, en Hij doet hen dwalen als een beschonkene.

Overigens bericht ook de mythologie meer dan eens over het ronddolen van zowel mensen als goden. Zij zwerven dan niet zoals in de Bijbel langs ongebaande wegen in de wildernis, maar in een doolhof of labyrint. Beroemd is de legende van Theseus. De Griekse held was op weg om Athene te veroveren, maar belandde in het labyrint van koning Minos. Theseus beleefde er allerlei gevaarlijke avonturen en als klap op de vuurpijl doodde hij de Minotaurus, een reusachtig monster, dat zich in het labyrint bevond. Zo vond Theseus de weg uit het doolhof en zou hij uiteindelijk koning van Athene worden. Het elementaire thema achter dit verhaal, namelijk dat het aardse bestaan een doolhof is en dualiteit tot dwaling en zinsbegoocheling aanzet, vinden we eveneens in de Bijbel terug. De elementaire boodschap is dus steeds hetzelfde, alleen zijn de etnische motieven aangepast.

Spr.27:08-      
Zoals een vogel die rondzwerft ver buiten zijn nest,
zo is een man die rondzwerft ver buiten zijn woonplaats.

Jr.14:07-        
(...) Want vele zijn onze afdwalingen, tegen U hebben wij gezondigd.

Hbr.03:10-     
(...) daarom heb Ik een afkeer gekregen van dit geslacht en Ik heb gezegd: Altijd dwalen zij met hun hart, en zij hebben mijn wegen niet gekend, zodat Ik gezworen heb in mijn toorn: Nooit zullen zij tot mijn rust ingaan.

Wie zich niet bewust is van de drie hoofdwegen: het linker pad, het rechter pad en de Middenweg, blijft rondzwerven. Rust (de rust van de HERE of Zijnde) betekent evenwicht tussen de paren van tegenstelling. De toestand van rust is te vergelijken met de slinger van een klok die niet naar links of rechts uitwijkt, maar in het midden stil staat.

Ga naar hoofdstuk V, paragraaf 04 »