Karma en reïncarnatie in de Bijbel

1Cor.02:10-
Want ons heeft God het geopenbaard door de Geest.  Want de Geest doorzoekt alle dingen, zelfs de diepten Gods. Wie toch onder de mensen weet, wat in een mens is, dan des mensen eigen geest, die in hem is?

De geschiedenis leert, dat er slechts zelden iemand opstaat die binnen één leven - dus binnen een tijdsbestek van hooguit 70 jaar - verlichting bereikt.

Ps.90:10-
De dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaren, en, indien wij sterk zijn, tachtig jaren (…).

In de Oudheid was de gemiddelde levensduur veel korter. Mannen bijvoorbeeld, werden gemiddeld 30 á 35 jaar. Bovendien was (en is) een groot deel der wereldbevolking gedwongen zich bezig te houden met de eerste levensbehoeftes, waardoor tijd en ruimte voor de eigen ontplooiing ontbreekt. Menig gelovige zal de “nieuwe Mens” dan ook beschouwen als verre toekomstmuziek. De belofte, de nieuwe Mens, pleit dus voor meerdere levens, want de ziel wordt niet van de ene dag op de andere bewust, maar heeft voor zo’n “alchemistisch” proces veel tijd nodig; veel meer tijd dan één leven.

Ef.04:21-                                              
(...) gelijk dit de waarheid is in Jezus, dat gij wat uw vroegere wandel betreft, de oude mens aflegt, die ten verderfe gaat naar zijn misleidende begeerten, dat gij verjongd wordt door de geest van uw denken en de nieuwe mens aandoet, die naar de wil van God geschapen is in waarachtige gerechtigheid en heiligheid.

Het Latijnse secundum pristinam conversationem is bij Ef.04:21 simpelweg vertaald door vroegere wandel, terwijl de Latijnse vertaling een veel bredere strekking kent.
Het woord secundum verwijst naar tweede, of naar een volgende (dus naar een tweede of volgend leven).
Het woord pristinam duidt daarentegen op een vorige toestand (dus op een vorig leven).
Het woord conversatio betekent levenswandel.
Aldus heeft de totale levenswandel hier betrekking op twee levens: het vroegere of vorige leven en het huidige tweede leven, dat er op volgde en waarin de oude mens werd afgelegd.

04. Van het Oude naar het Nieuwe Testament

Wat zal een mens - wanneer zijn streven de nieuwe Mens is - in één leven kunnen bereiken?
Door van het ene bijbelboek naar het andere te gaan en met name het Oude met het Nieuwe Testament te vergelijken, wordt duidelijk dat er eeuwen en eeuwen voorbijgaan om de mensheid op een hoger plan te krijgen. Vooral het boek Leviticus getuigt nog van oude rituelen en primitieve voorschriften over de cultus van Israël, onder andere inzake de verschillende offers.  Zo was het ten tijde van het Oude Testament nog heel gebruikelijk om kinderen als offer voor de goden op de brandstapel te leggen.

Gn.22:02-
En Hij zeide: Neem toch uw zoon, uw enige, die gij liefhebt, Isaäk, en ga naar het land Moria, en offer hem daar tot een brandoffer op een der bergen die ik u noemen zal.

Ex.22:29-  
Gij zult niet talmen, van uw graan -en van uw wijnoogst te geven. De eerstgeborene van uw zonen zult gij Mij geven. Evenzo zult gij doen met uw runderen en kleinvee.

Bovenstaande twee teksten zijn typerend voor het primitieve gedachtegoed van Israël.
Pas eeuwen later, bleken de offers nutteloos en begon men langzaam maar zeker te beseffen dat liefde en kennis belangrijker zijn voor de ontwikkeling van de mens, dan het offeren van een schaap of erger zelfs, het offeren van kinderen.

Ps.40:07-
In slachtoffers en spijsoffers hebt Gij geen behagen, -Gij hebt mij geopende oren gegeven-, brandoffers en zondoffers hebt Gij niet gevraagd.

Hs.05:06-
Want in liefde heb Ik behagen en niet in slachtoffers, in kennis van God en niet in brandoffers.

Ook de drie volgende voorbeelden zijn primitief, en voor hele volksstammen aanleiding geweest om kwaad met kwaad te vergelden. 

Lv.24:19- 
En wanneer iemand zijn volksgenoot lichamelijk letsel toebrengt, dan zal hem evenzo gedaan worden als hij gedaan heeft; breuk voor breuk, oog voor oog, tand voor tand; hetzelfde letsel, dat hij een mens heeft toegebracht, zal hem toegebracht worden. En wie een beest doodslaat, zal het vergoeden, maar wie een mens doodslaat, zal ter dood gebracht worden.

Ex.21:24-
Maar indien er een ander letsel is, zult gij geven leven voor leven, oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet, blaar voor blaar, wond voor wond, striem voor striem.

Vergeldingsacties leiden niet tot vrede, maar tot een spiraal van geweld, hetgeen eerst ten tijde van het Nieuwe Testament op grotere schaal onder de christenen begon door te dringen.

Mt.05:38-
Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Oog om oog en tand om tand. Maar Ik zeg u, de boze niet te weerstaan, doch wie u een slag geeft op de rechterwang, keer hem ook de andere toe (…).

Rm.12:15-
Weest onderling eensgezind (...). Vergeldt niemand kwaad met kwaad; hebt het goede voor met alle mensen.

Ga verder met hoofdstuk I, paragraaf 04 »