"KEN UZELVE"

Het lijkt een mysterieus raadsel, dat er ten tijde van het boek Psalmen al een toespeling wordt gedaan op de komst van de Messias, alsof Zijn komst al enkele eeuwen van te voren werd voorspeld (zie vorige twee fragmenten).
Een zoon wordt echter in het heden verwekt, dat wil zeggen in tegenwoordig Zijn. In de loop der geschiedenis kunnen er dus vele zonen langs deze geestelijke weg verwekt zijn, en dat dit in de toekomst ook stond te gebeuren verklaart de voorspelling.   

Mt.03:17-       
En zie, een stem uit de hemelen zeide: Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik welbehagen heb.

Mc.01:11-      
En een stem kwam uit de hemelen: Gij zijt mijn Zoon, de geliefde; in U heb Ik mijn welbehagen.

Lc.03:22-       
(…) en dat er een stem kwam uit de hemel: Gij zijt mijn Zoon, de geliefde, in U heb Ik mijn welbehagen.

Uit bovenstaande kunnen we de volgende conclusies trekken.
1.
In de Oudheid bestonden er vele godszonen: koningen van stadstaten, farao’s, en verder kunnen we denken aan andere voorname personen zoals priesters die tot de elite behoorden, en in de gelegenheid waren zich op geestelijk niveau te ontwikkelen.
2.
Het volk van Israël had zijn eigen godsdienst en bijbehorende terminologie. Men sprak over zonen Gods en dacht daarbij voornamelijk aan de Israëlieten. Hun eerst geboren zoon was Jakob die de naam Israël kreeg. Volgens Ps.02:07 stond David op als zoon Gods en weer enige generaties later betrof het Jezus. Volgens de geslachtslijst bij Mt.01 verliepen er van Jakob tot en met David 12 generaties, en van David tot en met Jezus 28 (4x7) generaties. Zowel 12 als 7 zijn in de Bijbel heilige getallen.
3.
Gezien bovenstaande lijkt de verwekking van Jezus als Zoon Gods minder exclusief dan wij gewoonlijk denken. Hij blijkt niet de eerste in de geschiedenis te zijn geweest, die de status van Zoon ontving en evenmin de enige.

04. De kinderkens

Mt.18:03-       
Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en wordt als de kinderen, zult gij het koninkrijk voorzeker niet binnengaan.

Jezus spoorde volwassen mensen aan, om te worden als kinderen, en stelde dit zelfs als voorwaarde om het koninkrijk Gods te kunnen binnentreden, maar de bedoeling ervan werd lang voor Zijn tijd al onder woorden gebracht door de Griekse filosoof Heraklitus (535 - 480 voor Chr.):

“Het eeuwige leven is een kind, spelende als een kind, schakend als een kind, het koningschap is aan een kind.

Opmerkingen als deze moeten revolutionair zijn geweest, want zij stonden haaks op de gebruikelijke opvattingen in de Oudheid. Beelden en muurschilderingen uit die tijd leren ons immers dat farao’s en koningen -die door de goden verwekt waren- veel en veel groter werden afgebeeld dan hun onderdanen. Bij de Bijbelse zonen Gods komen we deze proporties niet tegen, omdat God de Vader als leidend Beginsel boven Zijn zonen stond.

Ga verder met hoofdstuk IV, paragraaf 04 »